نور

جااان دلم، مهرباانم، ای تنها همدم من، ای تو که تنها به دردهای دل من آشنایی و رنج و غم روحم را در این قفس تن و سنگی و گلی می دانی، چقدر احساس دلتنگی رسیدن به شما را دارم! و در عین حال واهمه از اعمال چپ و کژی که خود برای خود یکجا کرده ام! تو می دانی که من چقدر بدنیال جبرانم ای جبران کننده. تو خودت خوب می دانی که چه احساس و شوری است که تمام من را در آغوش گرفته و این من هستم که نمی دانم! نمی فهمم! کج عقلم و بدفهم!

دست پیوند می خوام از شاخسار مهرت بر دل و جان ضعیفم. یارا از تو خواهشی دارم که مرا عبد خودت کنی تنها. مرا بنده ی ناب خودت کنی تنها! و دست به دامان خلایقت نکنی. جانا دوست دارم صبح و شام عبادتت، یادت و ذکرت باشد و من خدمت کنم به خلقت و خودم را دریابم و بیشتر از پیش بشناسم. چرا که اگر خود را بدانم تو را دریافته ام.

خدایا چقدر زندگی در این سرداب دنیا با تو زیبا می شود ! قطعا اگر ایمان و باور تو نباشد، زندگی در این وادی غیرقابل تحمل می شود و بعید نیست که آدم خود را خلاص می کند!

عاشقتم

عاشقتم ای نور علی نور.